χάθηκα

έκατσε ανάποδα στο πίσω κάθισμα, με το πηγούνι μες στις δυο παλάμες του, να κοιτάει τα φώτα κατάματα.

οι αγκώνες του, ίσα που ακουμπούσαν στην πλάτη του καθίσματος, αλλά η σταθερότητά του στα φρεναρίσματα και στις στροφές ήταν αξιοσημείωτη...για την ηλικία του δηλαδή...

τα μάτια του δεν ανοιγόκλεισαν σχεδόν ποτέ σ' όλη τη διαδρομή, και δεν δάκρυσαν καθόλου, μόνο κοιτούσαν, μόνο κοιτούσαν...κι έδιναν φωτιά στη φαντασία του...παρόλο την ηλικία του δηλαδή...

κι ήταν σ'αυτή τη διαδρομή, σ' αυτήν ακριβώς, που θυμήθηκε εκείνους, που νοστάλγησε 2-3 στιγμές, που καρδιοχτύπησε για κάτι βλέμματα, που λυπήθηκε για κάτι λόγια, που αισθάνθηκε ξανά κάτι ρεύματα, σ' αυτή τη διαδρομή που χάθηκε για πάντα...παρόλη την ηλικία του δηλαδή...

χάθηκε στη διαδρομή που κοιτούσε πίσω, τα φώτα κατάματα, που τα μάτια του δεν ανοιγόκλεισαν σχεδόν ποτέ, και δεν δάκρυσαν καθόλου, κοιτούσαν μόνο, κοιτούσαν μόνο...

παρόλη την ηλικία του δηλαδή, κι έβλεπαν.