χρόνια σαν τριαντάφυλλα

(αυτό που ακούτε, δηλαδή...
αν το διαβάσετε κιόλας ίσως νά 'χει και διαφορετικό βάΡΟς?)
Τ Α Σ Η Μ Ε Ι Α Σ Τ Ι Ξ Ε Ι Σ Δ Ι Κ Α Σ Α Σ Σ Τ Ι Ξ Τ Ε Τ Α Ε Ν Α Κ Ο Μ Μ Α Μ Ο Ν Ο Ν Α Θ Υ Μ Ι Ζ Ε Ι Μ Ι Κ Ρ Η Α Ν Α Σ Α
χρόνια σαν τριαντάφυλλα ξερά μες στα βιβλία,
τα δέντρα που ήταν άνθρωποι έχουν μαρμαρωθεί
χιόνι παλιό και μάλαμα σαν ακριβή φιλία
κορίτσια που γεννήθηκαν κρατώντας το σπαθί
άρχισες πάλι ανέκδοτα τα επαρχιακά σου
φόρεσες όλα τα βουνά και τα μεταξωτά
τη νύχτα πού 'χεις μέσα σου τη λες με τ' όνομά σου
πίνεις το τσάι σου καυτό με δυο ζαχαρωτά
χρόνια πολλά απ' το '20 είν' η λιθογραφία
σερβίρονται τα παγωτά καφέδες αχνιστοί
παραθαλάσσιος καφενές σε κάποια επαρχία
εκεί που ζούνε οι άνθρωποι μόνο γονατιστοί
άρχισες πάλι ανέκδοτα τα επαρχιακά σου
φόρεσες όλα τα βουνά και τα μεταξωτά
τη νύχτα πού' χεις μέσα σου τη λες με τ' όνομά σου
πίνεις το τσάι σου καυτό με δυο ζαχαρωτά

στίχοι: Μάνος Ελευθερίου, μουσική: ε, ο Κραουνάκης!