μπορεις

μπορεις να μου πεις τι οριζεται ως κανονικο
μπορεις να μου πεις τι οριζεται ως καλο
μπορεις να μου πεις τι οριζεται ως δικαιο
μπορεις να μου πεις τι οριζεται ως χαρουμενο
μπορεις να μου πεις τι οριζεται ως φυσιολογικο
μπορεις να μου πεις τι οριζεται ως ανθρωπινο
μπορεις να μου πεις τι οριζεται ως πετυχημενο
μπορεις να μου πεις τι οριζεται ως ενδοξο
μπορεις να μου πεις τι οριζεται ως γνησιο
μπορεις να μου πεις τι οριζεται ως καιριο
μπορεις να μου πεις τι οριζεται ως τυχερο
μπορεις να μου πεις τι οριζεται ως ευτυχες
επειδη τιποτα απο αυτα δεν μπορεις να μου πεις
μη
μου
λες
τ ι π ο τ α
ουτε
καν
αυτο
που
ξερουμε

welcome back

να περνα ο χρονος διχως χρονο

να ακους τα λογια

και να μην ξερεις να δακρυσεις ή να απελπιστεις

να βλεπεις δακρυα ζεστα να μη λυγιζεις

και σε λιγες παλι στιγμες να ελπιζεις

σε τι σε ποιον καπου δεν ξερω

αλλα τι εχει ο ανθρωπος εξαλλου

κι η ελπιδα μια αυταπατη

αλλα ειναι μια δυναμη κι αυτο

κι οταν θελω παραμυθι

δεν εχω αλλο τιποτα

μια μουσικη ενας στιχος

μια φωτογραφια -ξερω γω-

μια ελπιδα μια φλογιτσα

να με κραταει ζωντανο

/λιγο πιο πανω απ το κενο/

κι εδω κενο

τι νέα ρε παιδιά

παρακολουθώ αυτές τις μέρες τα διάφορα blogs και σκέφτομαι...

άραγε τόσο πολύ σας κούρασαν οι καλοκαιρινές διακοπές?

τι βαρεμάρα...τι απαισιοδοξία...τι...

και θα μου πεις -μπορείς να μου το πεις- στην βαρεμάρα κι εγώ συγκαταλέγομαι αλλά όχι και στην απαισιοδοξία....αααααααααααα όλα κι όλα...όχι!

λοιπόν, έχω να σας πω κάτι διαπιστώσεις απ' τις διακοπές, που εμένα τουλάχιστον μου έκαναν εντύπωση. Για 'σας δεν ξέρω....και δε με νοιάζει:

1. Μόνο οι Έλληνες γονείς πίνουν φραπεδιά και καπνίζουν ενώ τα παιδάκια τσαλαβουτάνε και τους εκλιπαρούν για συμμετοχή στο παιχνίδι.

2.Μόνο οι Έλληνες γονείς, ενώ πίνουν φραπεδιά και καπνίζουν γκαρίζουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα συμβουλές όλο νόημα, του τύπου: "Γιαννάκηηηηηηη, όχι έτσι βουτιές!"

(όποιος βρει το έτσι παρακαλώ να μου απαντήσει πάραυτα)

3. Μόνο οι Έλληνες γονείς, που πίνουν φραπεδιά και καπνίζουν και γκαρίζουν σοβαρά πράγματα στα παιδιά τους ανά τακτά χρονικά διαστήματα, αδειάζουν τους μπουφέδες στα ξενοδοχεία....με το κατοχικό σύνδρομο της γενιάς που δεν έζησε "κατοχή"...ή εζησε????

4. Μόνο τα παιδιά των Ελλήνων γονιών (με όλα τα παραπάνω) είναι χοντρά

5. Μόνο τα παιδιά των Ελλήνων γονιών (με όλα τα παραπάνω) τρώνε συνέχεια παγωτά και μετά στουμπώνονται με κρεατικά, κοτόπουλα, πατάτες -έλα, έλα και μια πατατούλα....ΜΠΡΑΒΟ!... (γι' αυτό και το παραπάνω)

6. Μόνο τα χοντρά παιδιά των Ελλήνων γονιών (με όλα τα παραπάνω) κάνουν μπάνιο με μπρατσάκια μέχρι τα 7....την στιγμή που τα παιδάκια όλων των άλλων λαών κάνουν πεταλούδα απ' τα 3!

ααααχ και μετά απ' όλα αυτά έχω μια προσευχή που λέω κάθε βράδυ πριν σταυρώσω το μαξιλάρι μου....

"Θεέ μου, μιας που μού' λαχε να 'μαι Έλληνας και γονιός

μιας που μου δίνεις την ευκαιρία να δω κι άλλα παιδάκια

πέρα απ' τα Ελληνάκια...

δως μου δύναμη και φώτιση να τα μεγαλώσω σαν Βουλγαράκια...."

ευχαριστώ που επιλέξατε εμάς για την ενημέρωσή σας ....

κι αν δεν είστε γονέοι....sorry κιόλας....μήπως έχετε ένα κατοστάρικο? (αυτό ήταν για να κάνω πελάτη και κανά πρεζάκι...)

νά 'μαστε πάλι εδώ Αντρέα

Νά 'μαστε πάλι εδώ Αντρέα...

όπως λέει και το τραγουδάκι...

Ανανεωμένοι, ξεκούραστοι, με λίγη θλίψη γι' αυτό που περιμένεις 11 1/2 μήνες για να συμβεί απ' τις 15 τις 3 -το πολύ- μέρες... μια χαρά δεν είναι για τα στατιστικά σας;

σκέψου να μην περίμενες 11 1/2 μήνες... κι ακόμα χειρότερα να περίμενες και να μη συνέβαινε ποτέ.

πόσο καιρό έχεις να πεις, στ' αλήθεια όμως, τι καλά, τι ωραία, τι ξεκούραστα...αααααααααχ ..... ωραία

τώρα λοιπόν μην ακούσω κανένα "καλό χειμώνα"...

τώρα λοιπόν ας μην δω "μούτρα"...

τώρα λοιπόν ας ξαναρχίσω να περιμένω

τώρα λοιπόν ας μην ξεχνάω να ζω και το τώρα

γιατί μες στην αμπελοφιλοσοφία της θερινής ραστόνης

κατάλαβα ότι ανανεώθηκα, ότι ξεκουράστηκα κι ότι χάρηκα,

επιειδή χαιρόμουνα το τώρα.

μάλλον αυτό θα είναι οι διακοπές αλλά δεν το κατάλαβα...

άντε καλές διακοπές και περιμένω και φωτό.

εγώ θα βάλω από αύριο γιατί ακόμα δεν τις κατέβασα...ακόμα με τ' αλάτια είμαι και κουτουλάω...

Η ΣΟΒΑΡΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΤΗΣ ΥΛΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΣΕΠ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

Είμαι θεατρολόγος, που εδώ και καμιά δεκαριά χρόνια περιμένουμε σην ουρά για κάτι "ωρίτσες" σε κανένα ολοήμερο, για να λάβουμε περίπου 300€ μηνιαίως στην καλύτερη περίπτωση, ως ωρομίσθιοι φυσικά.

Φέτος εγένετο το θαύμα! Τα καμάρια μας στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, στον ΑΣΕΠ, και στο Υπουργείο Παιδείας και δεν ξέρω και ποιοί άλλοι, αποφάσισαν να αναγνωρισουν το δικαίωμά μας να συμμετέχουμε κι εμείς στο διαγωνισμό των εκπαιδευτικών.

Σημειωτέον, ότι είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό, με 5 (πέντε) τμήματα Θεατρολογίας στα Ελληνικά Πανεπιστήμια....

Κι εκεί που περιχαρής και περήφανη βλέπω να αναγνωρίζονται οι αγώνες τόσων χρόνων για το αυτονόητο, "κατεβάζω" απ' το internet την ύλη, αποφασισμένη να διώξω παιδιά, σκυλιά και άντρα, για να αφοσοιωθώ στο τρομερό αυτό καθήκον του διαβάσματος για τον ΑΣΕΠ!

Και στην ύλη διαπιστώνω τα εξής, και σας τα λέω να σας ανοίξω τα μάτια!

...................................

Ο "ΓΛΑΡΟΣ" δεν είναι του Τσέχωφ! Ούτε και ο "ΘΕΙΟΣ ΒΑΝΙΑΣ"!!!!

Είναι του Ίψεν αυτά τα έργα!!! Μάλιστα.

Κι όσοι πιστεύατε το αντίθετο και κάνατε διατριβές και παραστάσεις, σκίστε τώρα τα πτυχία σας.

Επίσης, στην ουκ ολίγη δραματολογία, δεν βρέθηκε χώρος για ένα -τουλάχιστον ένα- έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Θα μου πείτε, τώρα σιγά τον θεατράνθρωπο! Σιγά τον εκπρόσωπο του μεταπολεμικού, του νεοελληνικού θεάτρου!

Ο Καμπύσης (?????) και το έργο του "Το μυστικό του γάμου", είναι αντιπροσωπευτικότερο κάποιας εποχής; γιατί στο Πανεπιστήμιο δεν το έμαθα αυτό.

Αυτά κι ευχαριστώ για μια φορά ακόμα τους φωστήρες αυτούς που μ' έμαθαν δυο πραγματα βρε αδερφέ.

Άντε και καλή επιτυχία συνάδελφοι!

Υ.Γ.: Για όσους δεν βρουν το έργο του 'Ιψεν "Νόρα" ας το ζητήσουν ως "Κουκλόσπιτο". Συνήθως με τον δεύτερο τίτλο κυκλοφορεί. Πάλι καλά που δεν μας έγραψαν ότι είναι του Τσέχωφ ή του Μολιέρου.

χρόνια σαν τριαντάφυλλα

(αυτό που ακούτε, δηλαδή...
αν το διαβάσετε κιόλας ίσως νά 'χει και διαφορετικό βάΡΟς?)
Τ Α Σ Η Μ Ε Ι Α Σ Τ Ι Ξ Ε Ι Σ Δ Ι Κ Α Σ Α Σ Σ Τ Ι Ξ Τ Ε Τ Α Ε Ν Α Κ Ο Μ Μ Α Μ Ο Ν Ο Ν Α Θ Υ Μ Ι Ζ Ε Ι Μ Ι Κ Ρ Η Α Ν Α Σ Α
χρόνια σαν τριαντάφυλλα ξερά μες στα βιβλία,
τα δέντρα που ήταν άνθρωποι έχουν μαρμαρωθεί
χιόνι παλιό και μάλαμα σαν ακριβή φιλία
κορίτσια που γεννήθηκαν κρατώντας το σπαθί
άρχισες πάλι ανέκδοτα τα επαρχιακά σου
φόρεσες όλα τα βουνά και τα μεταξωτά
τη νύχτα πού 'χεις μέσα σου τη λες με τ' όνομά σου
πίνεις το τσάι σου καυτό με δυο ζαχαρωτά
χρόνια πολλά απ' το '20 είν' η λιθογραφία
σερβίρονται τα παγωτά καφέδες αχνιστοί
παραθαλάσσιος καφενές σε κάποια επαρχία
εκεί που ζούνε οι άνθρωποι μόνο γονατιστοί
άρχισες πάλι ανέκδοτα τα επαρχιακά σου
φόρεσες όλα τα βουνά και τα μεταξωτά
τη νύχτα πού' χεις μέσα σου τη λες με τ' όνομά σου
πίνεις το τσάι σου καυτό με δυο ζαχαρωτά

στίχοι: Μάνος Ελευθερίου, μουσική: ε, ο Κραουνάκης!

χάθηκα

έκατσε ανάποδα στο πίσω κάθισμα, με το πηγούνι μες στις δυο παλάμες του, να κοιτάει τα φώτα κατάματα.

οι αγκώνες του, ίσα που ακουμπούσαν στην πλάτη του καθίσματος, αλλά η σταθερότητά του στα φρεναρίσματα και στις στροφές ήταν αξιοσημείωτη...για την ηλικία του δηλαδή...

τα μάτια του δεν ανοιγόκλεισαν σχεδόν ποτέ σ' όλη τη διαδρομή, και δεν δάκρυσαν καθόλου, μόνο κοιτούσαν, μόνο κοιτούσαν...κι έδιναν φωτιά στη φαντασία του...παρόλο την ηλικία του δηλαδή...

κι ήταν σ'αυτή τη διαδρομή, σ' αυτήν ακριβώς, που θυμήθηκε εκείνους, που νοστάλγησε 2-3 στιγμές, που καρδιοχτύπησε για κάτι βλέμματα, που λυπήθηκε για κάτι λόγια, που αισθάνθηκε ξανά κάτι ρεύματα, σ' αυτή τη διαδρομή που χάθηκε για πάντα...παρόλη την ηλικία του δηλαδή...

χάθηκε στη διαδρομή που κοιτούσε πίσω, τα φώτα κατάματα, που τα μάτια του δεν ανοιγόκλεισαν σχεδόν ποτέ, και δεν δάκρυσαν καθόλου, κοιτούσαν μόνο, κοιτούσαν μόνο...

παρόλη την ηλικία του δηλαδή, κι έβλεπαν.