τι νέα ρε παιδιά

παρακολουθώ αυτές τις μέρες τα διάφορα blogs και σκέφτομαι...

άραγε τόσο πολύ σας κούρασαν οι καλοκαιρινές διακοπές?

τι βαρεμάρα...τι απαισιοδοξία...τι...

και θα μου πεις -μπορείς να μου το πεις- στην βαρεμάρα κι εγώ συγκαταλέγομαι αλλά όχι και στην απαισιοδοξία....αααααααααααα όλα κι όλα...όχι!

λοιπόν, έχω να σας πω κάτι διαπιστώσεις απ' τις διακοπές, που εμένα τουλάχιστον μου έκαναν εντύπωση. Για 'σας δεν ξέρω....και δε με νοιάζει:

1. Μόνο οι Έλληνες γονείς πίνουν φραπεδιά και καπνίζουν ενώ τα παιδάκια τσαλαβουτάνε και τους εκλιπαρούν για συμμετοχή στο παιχνίδι.

2.Μόνο οι Έλληνες γονείς, ενώ πίνουν φραπεδιά και καπνίζουν γκαρίζουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα συμβουλές όλο νόημα, του τύπου: "Γιαννάκηηηηηηη, όχι έτσι βουτιές!"

(όποιος βρει το έτσι παρακαλώ να μου απαντήσει πάραυτα)

3. Μόνο οι Έλληνες γονείς, που πίνουν φραπεδιά και καπνίζουν και γκαρίζουν σοβαρά πράγματα στα παιδιά τους ανά τακτά χρονικά διαστήματα, αδειάζουν τους μπουφέδες στα ξενοδοχεία....με το κατοχικό σύνδρομο της γενιάς που δεν έζησε "κατοχή"...ή εζησε????

4. Μόνο τα παιδιά των Ελλήνων γονιών (με όλα τα παραπάνω) είναι χοντρά

5. Μόνο τα παιδιά των Ελλήνων γονιών (με όλα τα παραπάνω) τρώνε συνέχεια παγωτά και μετά στουμπώνονται με κρεατικά, κοτόπουλα, πατάτες -έλα, έλα και μια πατατούλα....ΜΠΡΑΒΟ!... (γι' αυτό και το παραπάνω)

6. Μόνο τα χοντρά παιδιά των Ελλήνων γονιών (με όλα τα παραπάνω) κάνουν μπάνιο με μπρατσάκια μέχρι τα 7....την στιγμή που τα παιδάκια όλων των άλλων λαών κάνουν πεταλούδα απ' τα 3!

ααααχ και μετά απ' όλα αυτά έχω μια προσευχή που λέω κάθε βράδυ πριν σταυρώσω το μαξιλάρι μου....

"Θεέ μου, μιας που μού' λαχε να 'μαι Έλληνας και γονιός

μιας που μου δίνεις την ευκαιρία να δω κι άλλα παιδάκια

πέρα απ' τα Ελληνάκια...

δως μου δύναμη και φώτιση να τα μεγαλώσω σαν Βουλγαράκια...."

ευχαριστώ που επιλέξατε εμάς για την ενημέρωσή σας ....

κι αν δεν είστε γονέοι....sorry κιόλας....μήπως έχετε ένα κατοστάρικο? (αυτό ήταν για να κάνω πελάτη και κανά πρεζάκι...)

νά 'μαστε πάλι εδώ Αντρέα

Νά 'μαστε πάλι εδώ Αντρέα...

όπως λέει και το τραγουδάκι...

Ανανεωμένοι, ξεκούραστοι, με λίγη θλίψη γι' αυτό που περιμένεις 11 1/2 μήνες για να συμβεί απ' τις 15 τις 3 -το πολύ- μέρες... μια χαρά δεν είναι για τα στατιστικά σας;

σκέψου να μην περίμενες 11 1/2 μήνες... κι ακόμα χειρότερα να περίμενες και να μη συνέβαινε ποτέ.

πόσο καιρό έχεις να πεις, στ' αλήθεια όμως, τι καλά, τι ωραία, τι ξεκούραστα...αααααααααχ ..... ωραία

τώρα λοιπόν μην ακούσω κανένα "καλό χειμώνα"...

τώρα λοιπόν ας μην δω "μούτρα"...

τώρα λοιπόν ας ξαναρχίσω να περιμένω

τώρα λοιπόν ας μην ξεχνάω να ζω και το τώρα

γιατί μες στην αμπελοφιλοσοφία της θερινής ραστόνης

κατάλαβα ότι ανανεώθηκα, ότι ξεκουράστηκα κι ότι χάρηκα,

επιειδή χαιρόμουνα το τώρα.

μάλλον αυτό θα είναι οι διακοπές αλλά δεν το κατάλαβα...

άντε καλές διακοπές και περιμένω και φωτό.

εγώ θα βάλω από αύριο γιατί ακόμα δεν τις κατέβασα...ακόμα με τ' αλάτια είμαι και κουτουλάω...

Η ΣΟΒΑΡΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΤΗΣ ΥΛΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΣΕΠ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

Είμαι θεατρολόγος, που εδώ και καμιά δεκαριά χρόνια περιμένουμε σην ουρά για κάτι "ωρίτσες" σε κανένα ολοήμερο, για να λάβουμε περίπου 300€ μηνιαίως στην καλύτερη περίπτωση, ως ωρομίσθιοι φυσικά.

Φέτος εγένετο το θαύμα! Τα καμάρια μας στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, στον ΑΣΕΠ, και στο Υπουργείο Παιδείας και δεν ξέρω και ποιοί άλλοι, αποφάσισαν να αναγνωρισουν το δικαίωμά μας να συμμετέχουμε κι εμείς στο διαγωνισμό των εκπαιδευτικών.

Σημειωτέον, ότι είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό, με 5 (πέντε) τμήματα Θεατρολογίας στα Ελληνικά Πανεπιστήμια....

Κι εκεί που περιχαρής και περήφανη βλέπω να αναγνωρίζονται οι αγώνες τόσων χρόνων για το αυτονόητο, "κατεβάζω" απ' το internet την ύλη, αποφασισμένη να διώξω παιδιά, σκυλιά και άντρα, για να αφοσοιωθώ στο τρομερό αυτό καθήκον του διαβάσματος για τον ΑΣΕΠ!

Και στην ύλη διαπιστώνω τα εξής, και σας τα λέω να σας ανοίξω τα μάτια!

...................................

Ο "ΓΛΑΡΟΣ" δεν είναι του Τσέχωφ! Ούτε και ο "ΘΕΙΟΣ ΒΑΝΙΑΣ"!!!!

Είναι του Ίψεν αυτά τα έργα!!! Μάλιστα.

Κι όσοι πιστεύατε το αντίθετο και κάνατε διατριβές και παραστάσεις, σκίστε τώρα τα πτυχία σας.

Επίσης, στην ουκ ολίγη δραματολογία, δεν βρέθηκε χώρος για ένα -τουλάχιστον ένα- έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Θα μου πείτε, τώρα σιγά τον θεατράνθρωπο! Σιγά τον εκπρόσωπο του μεταπολεμικού, του νεοελληνικού θεάτρου!

Ο Καμπύσης (?????) και το έργο του "Το μυστικό του γάμου", είναι αντιπροσωπευτικότερο κάποιας εποχής; γιατί στο Πανεπιστήμιο δεν το έμαθα αυτό.

Αυτά κι ευχαριστώ για μια φορά ακόμα τους φωστήρες αυτούς που μ' έμαθαν δυο πραγματα βρε αδερφέ.

Άντε και καλή επιτυχία συνάδελφοι!

Υ.Γ.: Για όσους δεν βρουν το έργο του 'Ιψεν "Νόρα" ας το ζητήσουν ως "Κουκλόσπιτο". Συνήθως με τον δεύτερο τίτλο κυκλοφορεί. Πάλι καλά που δεν μας έγραψαν ότι είναι του Τσέχωφ ή του Μολιέρου.

χρόνια σαν τριαντάφυλλα

(αυτό που ακούτε, δηλαδή...
αν το διαβάσετε κιόλας ίσως νά 'χει και διαφορετικό βάΡΟς?)
Τ Α Σ Η Μ Ε Ι Α Σ Τ Ι Ξ Ε Ι Σ Δ Ι Κ Α Σ Α Σ Σ Τ Ι Ξ Τ Ε Τ Α Ε Ν Α Κ Ο Μ Μ Α Μ Ο Ν Ο Ν Α Θ Υ Μ Ι Ζ Ε Ι Μ Ι Κ Ρ Η Α Ν Α Σ Α
χρόνια σαν τριαντάφυλλα ξερά μες στα βιβλία,
τα δέντρα που ήταν άνθρωποι έχουν μαρμαρωθεί
χιόνι παλιό και μάλαμα σαν ακριβή φιλία
κορίτσια που γεννήθηκαν κρατώντας το σπαθί
άρχισες πάλι ανέκδοτα τα επαρχιακά σου
φόρεσες όλα τα βουνά και τα μεταξωτά
τη νύχτα πού 'χεις μέσα σου τη λες με τ' όνομά σου
πίνεις το τσάι σου καυτό με δυο ζαχαρωτά
χρόνια πολλά απ' το '20 είν' η λιθογραφία
σερβίρονται τα παγωτά καφέδες αχνιστοί
παραθαλάσσιος καφενές σε κάποια επαρχία
εκεί που ζούνε οι άνθρωποι μόνο γονατιστοί
άρχισες πάλι ανέκδοτα τα επαρχιακά σου
φόρεσες όλα τα βουνά και τα μεταξωτά
τη νύχτα πού' χεις μέσα σου τη λες με τ' όνομά σου
πίνεις το τσάι σου καυτό με δυο ζαχαρωτά

στίχοι: Μάνος Ελευθερίου, μουσική: ε, ο Κραουνάκης!

χάθηκα

έκατσε ανάποδα στο πίσω κάθισμα, με το πηγούνι μες στις δυο παλάμες του, να κοιτάει τα φώτα κατάματα.

οι αγκώνες του, ίσα που ακουμπούσαν στην πλάτη του καθίσματος, αλλά η σταθερότητά του στα φρεναρίσματα και στις στροφές ήταν αξιοσημείωτη...για την ηλικία του δηλαδή...

τα μάτια του δεν ανοιγόκλεισαν σχεδόν ποτέ σ' όλη τη διαδρομή, και δεν δάκρυσαν καθόλου, μόνο κοιτούσαν, μόνο κοιτούσαν...κι έδιναν φωτιά στη φαντασία του...παρόλο την ηλικία του δηλαδή...

κι ήταν σ'αυτή τη διαδρομή, σ' αυτήν ακριβώς, που θυμήθηκε εκείνους, που νοστάλγησε 2-3 στιγμές, που καρδιοχτύπησε για κάτι βλέμματα, που λυπήθηκε για κάτι λόγια, που αισθάνθηκε ξανά κάτι ρεύματα, σ' αυτή τη διαδρομή που χάθηκε για πάντα...παρόλη την ηλικία του δηλαδή...

χάθηκε στη διαδρομή που κοιτούσε πίσω, τα φώτα κατάματα, που τα μάτια του δεν ανοιγόκλεισαν σχεδόν ποτέ, και δεν δάκρυσαν καθόλου, κοιτούσαν μόνο, κοιτούσαν μόνο...

παρόλη την ηλικία του δηλαδή, κι έβλεπαν.

spam spam spam!

κι εκεί που είσαι μες στη μαύρη κατάθλιψη -το Πάσχα πέρασε, τα μπάνια δεν άρχισαν, βενζίνη για βόλτες γιοκ, αβέβαιο επάγγελματικό μέλλον (αυτό παίζει πάντα....)- τσουπ (!) στο ξεχασμένο σου hotmail...πρόσκληση για Κάιρο περικαλώ....αμ πως... έχουμε κι εμείς τις επαφές μας ανά την Υφήλιο, αλλά ετούτο το σημερινό ήταν απροσδόκητο....
και παρολίγον να την πατήσω κιόλας δηλαδή, γιατί ήταν στα spam (ανώ όλα τα astrology και τα μπιγκ γιορ πένι, είναι στο inbox) και πώς το ανέσυρα....-άγιο είχα.
Λοιπόν, η πρόσκληση έχει ως εξής:
"Μετακόμισα πρόσφατα σ' ένα σπίτι με αυλή και κήπο, σαν παλιά ελληνική επαρχία....κλπ κλπ σας περιμένω, να έρθετε όποτε θέλετε να σας φιλοξενήσω, θα περάσουμε ωραία, μπορούμε να πάμε....κλπ κλπ."
αααααααααααααχ κι έτσι μες στο γκρίζο φόντο μια αχτίδα φως, και τι φως! κι άρχισα ήδη να ταξιδεύω...
άντε και στα δικά σας...
για ψάξτε και τα spam !

why all the flags at half mast?
why are the murders the rage?
where the retainers of passion
left from a sensible age?
to wipe the wretched history from
this page?

why all the people so bloated?
what's making cancerous sin?
where are the god-merging shamans
to make new sense out of din
to make beast-calming music out of this din?
it's a jinx it's a jinx it's a jinx....

why all the present confusion
when will the answering cry come?
we'll be able to hear it
so busy dying to die?
how is it we live dying to die?
why all the present confusion
when will the answering cry come?
will we be able to hear it
so busy dying to die
how is it we live dying to die?
it's a jinx it's a jinx it's a jinx....

don't disrespect your parents
rather calm their panic
curb their distemper
don't tamper with their rot
no diaper no rush
put out the trash

it's a jinx it's a jinx.....

"JINX" TUXEDOMOON

πόσο;

πόσο κρατάει μια Μεγάλη Πέμπτη
και πόσο η Ανάσταση αργεί

εύχομαι ΠΑΝΤΩΣ Ανάσταση

άντε έλα

άντε έλα

σχέση απώλειας

δεν βιώνουν όλοι με τον ίδιο τρόπο την απώλεια. γιατί δεν βιώνουν όλοι με τον ίδιο τρόπο την σχέση. γι' αυτό. η απώλεια δεν υπάρχει για όλους. δεν είναι τραγικό;

και δεν μιλώ μόνο για τις σχέσεις τις διαπροσωπικές. δεν μιλώ για τους "επώνυμους" συγγενείς (η σύζυγος, τα αδέρφια, τα παιδιά κλπ), τους "λοιπούς" συγγενείς, τους φίλους, τους γνωστούς...

μιλώ για τις σχέσεις. και οι σχέσεις -εκτός από πρόσωπα- υπάρχουν, γεννιούνται και με τόπους, με καταστάσεις, με μυρωδιές, με ήχους, με κείμενα, με λόγια, με αντικείμενα, με...τα πάντα.

κι εδώ είν' το θέμα. πόσο χώρο αφήνω, για να δημιουργηθεί σχέση. πόσο έχω τα μάτια μου ανοιχτά, πόσο λειτουργούν οι αισθήσεις μου...αυτό το θαύμα που λέγεται "αισθήσεις"...

η σχέση έχει πομπό και δέκτη, ποτέ το ένα απ' τα δύο και ποτέ με ξεκάθαρο ρόλο. κι είναι οι σχέσεις αυτό που λέμε ζωή. κι είναι οι κάθε είδους σχέσεις αυτό που λέμε ζωή. κι αναρωτιόμουνα πόσο καιρό έχω να δημιουργήσω σχέση με κάτι. πόσο καιρό έχω να είμαι διαθέσιμη σε κάτι νέο, σ' οτιδήποτε χωρίς απολαβές.

η σχέση γεννιέται όταν αφήνω χώρο κι όταν αφήνω χρόνο. μόνο έτσι, δεν υπάρχει άλλος δρόμος.και πότε ήταν η τελευταία φορά που άφησα χώρο και χρόνο σε κάτι; μήπως γι' αυτό δεν μας βολεύει η νοσταλγία κι η ανάμνηση; γιατί όταν είμαι μικρός, παιδί, έχω περισσότερο χώρο και χρόνο και δεν έχω μάθει να φοβάμαι, να κουμπώνομαι, να υποπτεύομαι. και με τις σχέσεις που έχω κάνει πορεύομαι μια ζωή, ανατρέχοντας πάντα σ' αυτές τις ίδιες και τις ίδιες, πιστεύοντας ότι ναι, έχω κάνει σχέσεις, έχω ζήσει, έχω.

και πόσες από αυτές τις σχέσεις ήταν δική μου επιλογή, δημιουργήθηκαν επειδή εγώ το προκάλεσα ή επειδή εγώ το δέχτηκα, αλλά δεν μου φορέθηκαν εκ των συνθηκών; κι αν είναι έτσι, πόσες και ποιές είναι οι πραγματικές σχέσεις, και μέχρι που θα ανατρέξω να τις βρω;

πονάω για τις απώλειες και βιώνω τις απώλειες και μου λείπουν οι σχέσεις. μου λείπουν οι σχέσεις κι όχι η ανάμνηση των σχέσεων. και λέω να ξεκινήσω κάτι για μένα ξανά. σαν παιδί. όσο μπορώ. αυτό που συμβαίνει, το ο,τιδήποτε, να το αφήνω να συμβεί, να του δίνω χώρο και χρόνο, να μένει το βλέμμα μου εκεί και να παρατηρώ, να αμβλυνθούν οι ρυθμοί μου, κι ίσως αυτό είναι που λέω ζωή.

εγώ ξέρω κάποιον που έζησε...κι έκανε αυτό ακριβώς που προσπαθώ να κάνω. και τώρα που δεν υπάρχει το κατάλαβα. αυτό κι αν είναι παρακαταθήκη.

...

προσπάθησα να γράψω τον Παράδεισο
μην κουνηθείς
άσε τον άνεμο να μιλήσει
αυτό είναι Παράδεισος
Οι θεοί ας συγχωρήσουν ό,τι έχω κάνει
αυτοί που αγαπάω
ας προσπαθήσουν να συγχωρήσουν ό,τι έχω κάνει
ΕΖΡΑ ΠΑΟΥΝΤ

με αφορμή

Γιατί, τι είναι ο θάνατος; Στο επίπεδο του λόγου όλοι γνωρίζουμε ότι θα πεθάνουμε. Κάθε θάνατος, ακόμα κι ο πιο οδυνηρός, είναι θάνατος κάποιου άλλου, όχι δικός μας. Όταν σκεφτόμαστε το θάνατό μας, τον σκεφτόμαστε σαν λόγο, σαν αφαίρεση, ή οπτικά, σαν ταινία ή σαν βίντεο. Αυτό που συνήθως μας είναι ανεκτό, είναι η φαντασίωση του να κοιτάμε το εαυτό μας νεκρό ή του να παρακολουθούμε την κηδεία μας. Και τότε βέβαια θεώμεθα τον θάνατό μας ως θάνατο κάποιου άλλου. Η συνήθεια του να βλέπουμε όλους τους θανάτους ως θανάτους άλλους, και του να σκεφτόμαστε τον δικό μας θάνατο με τον ίδιο τρόπο που σκεφτόμαστε το πονεμένο πόδι ενός άλλου, δεν μας εμποδίζει να γευτούμε την εμπειρία ενός σωματικού θανάτου όταν δεν μπορούμε πια να διχαστούμε, όταν δεν ισχύει πια το "πεθαίνω σαν άλλος".

Πεθαίνεις ως ο εαυτός σου, αλλά μαζί σου πεθαίνει κι ο κόσμος. Πεθαίνω μέσα σε κάτι που δεν είναι απλώς εγώ. Πεθαίνω στον κόσμο. Γιατί ο κόσμος πεθαίνει μαζί μου. Όταν νιώθεις έναν πόνο που βουλιάζει την καρδιά, τότε το παν χάνεται μαζί με τον πόνο. Δεν μπορούμε να μιλάμε για τον θάνατο ως ανακούφιση. Υπάρχει ο φοβος του μη όντος. Δηλαδή της απουσίας.

"Όταν η ψυχή φεύγει απ' το σώμα", έγραψε ο Ραβίνος Ελιέζερ τον 8ο αιώνα, "μια κραυγή απλώνεται απ' τη μια άκρη του κόσμου στην άλλη, μα η φωνή δεν ακούγεται".

με αφορμή κάτι σημερινό, μια νέα απουσία, για όλες τις μνήμες που δεν εξηγούνται γιατί είναι σωματικές. γιατί μου λείπει ο μπαμπάς μου

Δεν θα πιστέψω ποτέ

Δεν θα πιστέψω ποτέ, καλή μου,
ότι το λιοντάρι είναι ένα μικρό αρνάκι.
Δεν θα πιστέψω ποτέ, καλή μου,
ότι το αρνάκι είναι λιοντάρι.
Δεν θα πιστεψω ποτέ, καλή μου,
σε μαγικά ξόρκια.
Δεν θα πιστέψω ποτέ, καλή μου.
Όμως πιστεύω ότι ένα τραπέζι έχει μόνο τέσσερα πόδια,
Όμως πιστεύω ότι το πέμπτο πόδι είναι χίμαιρα,
Κι όταν οι χίμαιρες αντιτάσσονται, καλή μου,
Τότε κάποιος πεθαίνει αργά με καρδιά τσακισμένη.

Ποίημα για ενήλικες, Άνταμ Βάτζυκ

η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα

Μόνο η τέχνη θα είναι ακόμα σε θέση να εμπνεύσει στο κοινό έλεος και φόβο. Και πάνω απ' όλα το Θέατρο, που πρέπει να γίνει, όπως συμφωνεί κι ο Αρτώ, "είδωλο του ονείρου": "φεύγοντας απ' το θέατρο, ο θεατής θα πρέπει να έχει την αίσθηση ότι μόλις ξύπνησε από κάποιο παράξενο όνειρο, στο οποίο ακόμα και τα πιο συνηθισμένα πράγματα είχαν μια περίεργη, αβυσαλέα γοητεία, χαρακτηριστική των ονειροπολήσεων και διαφορετική απ' οτιδήποτε άλλο στον κόσμο".

Το θέατρο έμοιαζε σαν ένα "ιερό μέρος" όπου ο Χαμένος Παράδεισος θα μπορούσε, έστω και για λίγο, να ξανακερδηθεί. Το θέατρο θα μπορούσε να αντικαταστήσει όχι μόνο τη θρησκεία αλλά και την επανάσταση.

Στανισλάβ Ιγκάσι Βίτκιεβιτς (Βιτκάσι) (1885-1939)

Ο Βιτκάσι είχε μια αριθμημένη λίστα για όλους τους γνωστούς του, και όταν χαμήλωνε τη θέση κάποιου, τους ειδοποιούσε σχετικά με μια "επίσημη επιστολή...

Πολωνός μυθιστοριογράφος, ζωγράφος, κριτικός της τέχνης και δραματουργός. Λάτρης της καθαρής μορφης, μεταφυσικός προικισμένος με σουρεαλιστική φαντασία, είναι εισηγητής του "καταστροφισμού" λογοτεχνικού μεσοπολεμικού ρεύματος στην πολωνία. Αυτοκτόνησε το 1939.

για την παγκόσμια ημέρα ποίησης

μετά από επικοινωνία με το αδερφάκι μου, το οποίο μου θύμισε ότι αύριο 21 μαρτίου είναι η παγκόσμια ημέρα ποίησης, το καλύτερο που μπορουσα να σας χαρίσω είναι το link που βλέπετε στα δεξιά σας "χνούδι". είναι απ τα πιο ποιητικά "πράγματα" που συνάντησα τελευταία και μπράβο του.!

τι μπορούμε να κάνουμε τελικά;

γενικά δεν γουστάρω να φρικάρω, αν και πολύ συχνά καταφεύγω σ' αυτό...

η αφορμή έγινε ένα email που έλαβα από κάποιον φίλο σχετικά με τους λαμπτήρες εξοικονόμησης ενέργειας, και έλεγε τα παρακάτω:

"Έχει αποδειχτεί οτι οι λάμπες αυτές είναι ιδιαιτέρως επικίνδυνες για τον άνθρωπο και το περιβάλλον!
*Περιέχουν υδράργυρο και μόλυβδο και εκπέμπουν ακτινοβολία!
*Έχουν ήδη σημειωθεί τα πρώτα κρούσματα υγείας ( ζαλάδες, πονοκέφαλοι) σε άτομα που στο χώρο τους υπάρχουν τέτοιες λάμπες!
*Το επίσης σημαντικό είναι οτι αυτές οι λάμπες ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ διά ροπάλου να πετιούνται στα σκουπίδια και πρέπει να ανακυκλώνονται. Δεν υπάρχει όμως έως αυτή τη στιγμή η ανάλογη υποδομή."

κι αναρωτιέμαι τώρα εγώ:

- τα βιολογικά προϊόντα που μετά μανίας ψάχνω (έγινα μάνα και είδα) είναι βιολογικά;

ένας γνωστός που κάνει βιολογική καλλιέργεια, πριν από χρόνια μας αποκάλυψε ότι ενώ στο δικό του χωράφι δεν χρησιμοποιεί τα απαγορευμένα λιπάσματα, αλλά στα διπλανά χωράφια τα χρησιμοποιούν. το αποτέλεσμα είναι ότι όταν βρέχει τα λιπάσματα των διπλανών "περνάνε" κι από το δικό του χωράφι...αλλά σε μικρόερες ποσότητες...μάλιστα....και η βρόχα έπεφτε right through... (1 το κρατούμενο)

-για τις λάμπες το διαβάσατε...(2 τα κρατούμενα)

-η ανακύκλωση που μπήκα κι εγ΄στο "τρυπάκι" να την κάνω τη ρημάδα, γίνεται; υπάρχει υποδομη, κ.τλ.; ή μας μένει η ξεχωριστή σακούλα σε άλλο χρώμα κάδο, έτσι για να μη βαριόμαστε; (3 τα κρατούμενα)

..................

και πολλά άλλα δηλαδή, αλλά να μην σας κουράσω....

και μετά από αυτά, ξαναλέω:

ΑΡΑΓΕ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙ??? ΣΕ ΠΟΙΟ ΕΠΙΠΕΔΟ, ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ,...ΘΑ ΙΣΧΥΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗ 4ΕΤΙΑ, ΓΑΜΩ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ ΓΑΜΩ!

ΥΓ: δεν ξέρω αν φταίνε οι λάμπες, άλλα έχω ξεκινήσει ένα σαφάρι σε επισκέψεις γιατρών όλων των ειδικοτήτων για κάτι πονοκεφάλους και ζαλάδες που με καταδιώκουν τις τελευταίες 10 μέρες....και έτερον ουδέν.

η μάχη της λαγάνας (μια σύνοψη των δύο προηγούμενων τίτλων)

Άντε καθαρίσαμε άλλη μια Δευτέρα...
Στριμωχτήκαμε στο έδαφος με τους χαρταετούς μας ανά χείρας
και τραβολογώντας πιτσιρίκια κάθε είδους με τα trendy μπουφανάκια τους,
και στριμώχτηκαν και τα βάρη μας στον αττικό ουρανό
–να δούμε ποιανού το βάρος θα πάει ψηλότερα-.
Τα διώξαμε? –δεν ξέρω. Προσπαθήσαμε πάντως.
Και μετά με τους ίδιους χαρταετούς και μπλεγμένες τις καλούμπες μας
και με τα ίδια εξουθενωμένα και κοτοπουλιασμένα πιτσιρίκια
στριμωχτήκαμε by the sea, να φάμε ένα χταποδάκι βρε αδερφέ...που μας ήρθε κρύο και σκληρό να εξασκηθούν οι μασέλες μας ...
-συγνώμη, τις πατάτες τις ξεχάσατε?
Άντε και του χρόνου να διασκεδάσουμε ξανά και να καθαρίσουμε όπως φέτος...

λαγάνα

Λαγάνα Άρτος παρασκευαζόμενος άνευ προζύμης έχων σχήμα ελλειψοειδές, εν χρήσει ιδίως τήν Καθαράν Δευτέραν. Προέρχεται από τη μεταγενέστερη λέξη τό λάγανον (= είδος πλακουντίου, δηλ. λεπτής και πλατιάς πίτας, ψημένης με λάδι). Κατά το Λεξικό του J. Hofmann, η λέξη συνδέεται με το επίθετο λαγαρός (= χαλαρός, λεπτός, στενός) και το ρήμα λαγγάζω (= ενδίδω, υποχωρώ, είμαι χαλαρός) της αρχαίας.

η μάχη της μαγνησίας

Έχασε την παληά του ορμή, το θάρρος του.

Του κουρασμένου σώματός του, του άρρωστου σχεδόν,

θάχει κυρίως την φροντίδα.

Κι ο επίλοιπος βίος του θα διέλθει αμέριμνος.

Aυτά ο Φίλιππος τουλάχιστον διατείνεται.

Aπόψι κύβους παίζει·έχει όρεξι να διασκεδάσει.

Στο τραπέζι βάλτε πολλά τριαντάφυλλα.

Τι αν στην Μαγνησίαο Aντίοχος κατεστράφηκε.

Λένε πανωλεθρία έπεσ’ επάνω στου λαμπρού στρατεύματος τα πλήθια.

Μπορεί να τα μεγάλωσαν· όλα δεν θάναι αλήθεια.

Είθε. Γιατί αγκαλά κ’ εχθρός, ήσανε μια φυλή.

Όμως ένα «είθε» είν’ αρκετό. Ίσως κιόλας πολύ.

Ο Φίλιππος την εορτή βέβαια δεν θ’ αναβάλει.

Όσο κι αν στάθηκε του βίου του η κόπωσις μεγάλη,

ένα καλό διατήρησεν, η μνήμη διόλου δεν του λείπει.

Θυμάται πόσο στην Συρία θρήνησαν, τι είδος λύπη είχαν,

σαν έγινε σκουπίδι η μάνα των Μακεδονία.

—Ν’ αρχίσει το τραπέζι. Δούλοι· τους αυλούς, τη φωταψία.
Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗΣ(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

μακεδονία (ορολογία)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Το παρόν άρθρο χρησιμοποιεί εκτενώς τους όρους με τους οποίους αυτοπροσδιορίζονται όλες οι εθνότητες στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας με στόχο την κατάδειξη της σημειολογικής σύγχυσης που αυτό συνεπάγεται.

Μακεδονία

Η σύγχρονη γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας δεν ορίζεται επισήμως από κανένα διεθνή οργανισμό ή κράτος. Ειδικές αναφορές την εμφανίζουν να απλώνεται σε πέντε κράτη: Αλβανία, Βουλγαρία, Ελλάδα, ΠΓΔΜ, και Σερβία.
Ο ορισμός της Μακεδονίας αποτελεί μεγάλη πηγή σύγχυσης λόγω της συχνά επικαλυπτόμενης χρήσης του όρου για την περιγραφή γεωγραφικών, πολιτικών και ιστορικών περιοχών, γλωσσών και λαών. Οι εθνότητες που κατοικούν στην περιοχή χρησιμοποιούν διαφορετική ορολογία για την ίδια οντότητα, είτε ίδια ορολογία για διαφορετικές οντότητες, πράγμα συχνά περίπλοκο για τους υπόλοιπους κατοίκους της περιοχής και ακόμη περισσότερο για τους ξένους.
Ιστορικά, η περιοχή έχει παρουσιάσει αξιοσημείωτα μεταβαλλόμενα όρια ανά τη Βαλκανική χερσόνησο. Γεωγραφικά, ουδείς ορισμός των συνόρων ή των ονομάτων των υποπεριοχών της κρίνεται αποδεκτός από όλους τους ακαδημαϊκούς και όλες τις εθνότητες. Δημογραφικά, κατοικείται κυρίως από τέσσερις εθνότητες, τρεις εκ των οποίων αυτοχαρακτηρίζονται Μακεδόνες: Μία σλαβική σε εθνικό επίπεδο, ενώ μία άλλη, βουλγαρική, και μια ελληνική σε περιφερειακό επίπεδο. Γλωσσολογικά, τα ονόματα και οι ρίζες των γλωσσών και διαλέκτων που ομιλούνται στην περιοχή αποτελούν πηγή αντιπαράθεσης. Πολιτικά, η χρήση του ονόματος Μακεδονία έχει οδηγήσει την Ελλάδα και την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας σε διπλωματική διαμάχη. Παρά τη διαμεσολάβηση των Ηνωμένων Εθνών, αυτή η διαμάχη ακόμη δεν έχει επιλυθεί οριστικά.
Ανεξαρτήτως της ανυπαρξίας σαφών γεωγραφικών ορίων και της ιστορικής φύσεως της περιοχής, η Μακεδονία μπορεί να θεωρηθεί ασφαλώς τοποθετημένη στην καρδιά της Βαλκανικής χερσονήσου. Συνεπώς, ο λόγος γι' αυτή την πολυωνυμία, ετερωνυμία και σύγχυση μπορεί επιτυχώς να περιγραφεί περιληπτικά από τη ρήση του Ουίνστον Τσώρτσιλ: «Τα Βαλκάνια έχουν την τάση να παράγουν περισσότερη ιστορία από αυτήν που μπορούν να καταναλώσουν».

ο άνθρωπος, ο κόσμος και η ποίηση

Ανάσκαψα όλη τη γη να σε βρω. Κοσκίνισα μες την καρδιά μου την έρημο· ήξερα πως δίχως τον άνθρωπο δεν είναι πλήρες του ήλιου το φως. Ενώ, τώρα, κοιτάζοντας μές από τόση διαύγεια τον κόσμο, μες από σένα - πλησιάζουν τα πράγματα, γίνονται ευδιάκριτα, γίνονται διάφανα - τώρα μπορώ ν'αρθρώσω την τάξη του σ'ένα μου ποίημα. Παίρνοντας μια σελίδα θα βάλω σ'ευθείες το φως. Ν.ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

όλα τα σύννεφα

όλα τα σύννεφα στη γη εξομολογήθηκαν
τη θέση τους ένας καημός δικός μου επήρε.
κι όταν μες στα μαλλιά μου μελαγχόλησε
το αμετανόητο χέρι,
δέθηκα σ' ένα κόμπο λύπης
Ο.ΕΛΥΤΗΣ

good news!

Να σας πω καλό νέο?
Πήρα τηλέφωνο την Κυριακή να πάω να δω Πατεράκη στο Εθνικό (Στο Βυθό, Μ.Γκόργκι) και δεν βρήκα εισιτήρια!
Super?
Θα ξαναπροσπαθήσω και θα σας γράψω για την παράσταση.
Αν πάντως έχει πάει κάποιος ας μας πει την γνώμη του.

«Κάτω τα χέρια από το μπλόγκ μου!»
Της ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΜΠΟΥΜΠΟΥΚΑ
Ελάχιστες μέρες μετά την αποκάλυψη της εμπλοκής του press-gr.blogspot.com σε μια υπόθεση εκβιασμού, οι Έλληνες bloggers είχαν ήδη διαπιστώσει ότι το αστυνομικό σκέλος της ιστορίας έχει ελάχιστο ενδιαφέρον σε σχέση με τις συνέπειες που απειλεί να επιφέρει στην ελευθερία των χρηστών του Internet. Η συλλήβδην ενοχοποίηση των blogs με αφορμή μια υπόθεση που ακόμη δεν έχει διαλευκανθεί επαρκώς, έκανε τους διαδικτυογράφους να εξεγερθούν. Αρχικά μέσω του πληκτρολογίου και προσεχώς διαδηλώνοντας.
Την Κυριακή 9 Μαρτίου, στις 9.00 το βράδυ, διοργανώνεται «αποκριάτικη διαδήλωση», δηλαδή κάθοδος των διαδικτυογράφων με μάσκες στα πρόσωπα και πορεία, πιθανότατα από τα Προπύλαια μέχρι την Βουλή.
(Συντονισμός και ενημέρωση στο blog http://nefelikas.wordpress.com/2008/02/21/carnival-protest/)
Ελευθεροτυπία 3/3/08

καλό μήνα!

Καλό μήνα!
Καλή Άνοιξη!
Βασικό χαρακτηριστικό του Μάρτη -παλαιόθεν- οι έντονες εναλλαγές του καιρού. Πώς έχει αποτυπωθεί αυτό στη λαϊκη μας παράδοση μέσα από τις παροιμίες?

"Τσοπάνη μου την κάπα σου τον Μάρτη φύλαγέ την".
"Ο Αύγουστος για τα πανιά κι ο Μάρτης για τα ξύλα".
"Στων αμαρτωλών την χώρα τον Μαρτάπλιο χιονίζει".
"Μάρτης άβροχος, μούστος άμετρος".
"Ο Μάρτης ο πεντάγνωμος πέντε φορές εχιόνισε, και πάλι το μετάνιωσε πως δεν εξαναχιόνισε".
"Οπόχει κόρη ακριβή, τον Μάρτη ήλιος μην τη δει".
"Ο ήλιος του Μαρτιού ξεβάφει κέρατο βοδιού".
"Του Μάρτη του αρέσει να είναι πάντα στο διπλό, μια στις δέκα νά 'χει ήλιο και τις άλλες ξυλιασμό".
και η best seller: "Λείπει ο Μάρτης απ' τη Σαρακοστή"?

γιατί να κάνω blog?

Αλήθεια, γιατί να κάνω blog? και γιατί τώρα?
η προφανής απάντηση είναι γιατί "πουλάει" τώρα το θέμα πολύ...
η αλήθεια είναι ότι "τα πήρα" όταν με αυτήν την ιστορία που "έσκασε" με το press-gr, άκουγα σε όλα τα ραδιόφωνα κι όλες τις τηλεοράσεις τον κάθε άσχετο να γίνεται για άλλη μια φορά ειδήμων!
Όχι ότι είμαι και πολύ σχετική με τα blogs και με το internet γενικότερα, αλλά sorry, οι μπαρούφες που ακούγονται όλες αυτές τις μέρες με εκνεύρισαν πραγματικά.
Έγινε λοιπόν αυτός ο κακός χαμός, η αφορμή να έχω τον δικό μου χώρο να γράφω ό,τι γουστάρω κι ό,τι με απασχολεί και να το βλέπει επίσης, όποιος γουστάρει κι όποιος τον απασχολούν τα ίδια πραγματα.
Για το λόγο αυτό αν τυχαία ή όχι βρίσκεται σ' αυτό το blog παρακαλώ για τα σχόλιά σας και τις σκέψεις σας.
Αλλιώς προτείνω: κάντε το δικό σας blog και στείλτε μου το link.

τι σημαίνει "baridion"?

Καλώς ορίσατε!

Ας δούμε τι σημαίνει αυτό...

Για να πω την αλήθεια θα ήθελα να λέγεται bar-idi αλλά δεν μπορούσα...

Πάντως -δεν με νοιάζει τι συνειρμό κάνετε- με την καλή την έννοια, μπορώ να πω ότι έχει να κάνει με το βαρίδι, το οποίο όλοι γνωρίζουμε τι σημαίνει.

Ευελπιστώ να μπαίνουν οι φίλοι μου και να διαβάζουν κάποιες σκέψεις μου και να γράφουν και τις δικές τους.

Μια επικοινωνία.

Αυτό.

Πλάκα-πλάκα γενέθλεια σε 4 χρονάκια ε?