Δεν θα πιστέψω ποτέ, καλή μου,
ότι το λιοντάρι είναι ένα μικρό αρνάκι.
Δεν θα πιστέψω ποτέ, καλή μου,
ότι το αρνάκι είναι λιοντάρι.
Δεν θα πιστεψω ποτέ, καλή μου,
σε μαγικά ξόρκια.
Δεν θα πιστέψω ποτέ, καλή μου.
Όμως πιστεύω ότι ένα τραπέζι έχει μόνο τέσσερα πόδια,
Όμως πιστεύω ότι το πέμπτο πόδι είναι χίμαιρα,
Κι όταν οι χίμαιρες αντιτάσσονται, καλή μου,
Τότε κάποιος πεθαίνει αργά με καρδιά τσακισμένη.
Ποίημα για ενήλικες, Άνταμ Βάτζυκ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
Ενδιαφέρον!
Προφανώς είναι κυρίως οι τρεις τελευταίοι στίχοι που το καθιστούν "για ενήλικες", ε;
(υπάρχει και μια πρόσκληση για βλογοπαίχνδιο-σε παραπέμπω στις χτεσινές μου αναρτήσεις)
Νομίζω οτι η ενηλικίωσή μας ξεκινάει ακριβώς τη στιγμή εκείνη που "σταματάμε να πιστεύουμε"
@konstantinos:
to eida to invitation kai tha to kanw...tha se enimerwsw. thanx kai kalimera
@telegkefalos:
kalimera, kalwsirthes...opws akrivws to eipes...dystyxws...
Δημοσίευση σχολίου